Wanneer de intocht van sinterklaas in de buurt komt, begint het sinds ik kinderen heb steeds weer meer te kriebelen. Terug denkend aan vroeger, spanning voor de intocht, sinterklaas, de pieten en met liefde voor paarden, vond ik Amerigo ook prachtig. Nu Noah het wat meer begrijpt is het helemaal genieten. Hoe spannend het is om het nu bewust mee te maken dat in de nacht de Sint en Pieten hun schoen komt vullen. Blije koppies dat hun schoen echt gevuld is in de ochtend…
Nu is de Sint al weken druk met het verlanglijstje van Noah en Sharon. Uitvinding die speelgoed boeken. Gelukkig vinden ze bijna alles uit de boeken leuk, genoeg keus voor de Sint.
Nu is het zo dat het pakjeshuis van de Sint zo vol ligt met cadeaus dat hij Rommel Piet de opdracht heeft gegeven om de cadeaus van Noah en Sharon te verstoppen in mijn kleding kast, niet heel handig als nog niet alles ingepakt is. Zonder na te denken trek ik mijn kast deur open terwijl Noah naast me staat. Gelukkig zag hij maar één cadeau, zijn cadeau..
MAMA!! PAW PATROL!! Hij straalde. Ik heb de deur dicht gegooid en nog geprobeerd te redden wat er nog te redden viel. Het ontkent, gezegd dat het waarschijnlijk zo leek.
De rest van de dag heeft hij het er niet meer over gehad maar zijn ondeugende ogen zeiden genoeg.
De volgende dag had ik het hier met een kennis over, ze kwam op het idee om iets te bedenken over Rommel Piet mocht hij er over beginnen. In de middag vertelde hij trots aan zijn oma wat hij in de kast had zien staan. Hierna vertelde ik hem het verhaal over Rommel Piet. Prachtig vond hij het, hij zit helemaal in het verhaal. Hier kan ik ook zo van genieten, zo heerlijk onschuldig zijn ze nog. Hoe spannend dit is, hoe hun fantasie zich zo aan het geprikkeld word en zich aan ontwikkelen is.
Kon dit maar altijd zo blijven 🙂
