Mijn ouders hebben mijn broers en mij zo opgevoed altijd beleefd te zijn. Dit vind ik zelf dan ook erg belangrijk in de opvoeding van mijn eigen kinderen. Alstublieft, dank u wel, je netjes gedragen en vriendelijk zijn vind ik de normaalste zaak van de wereld.
Mijn zoontje is nu 2,5 jaar oud en zegt een hele hoop na.. (Ja, ook de dingen die je niet wilt dat hij nazegt)
Ik blijf me verbazen over de woorden die hij nu al kan zeggen. Afgelopen week ging ik samen met mijn zoontje en zijn knuffelaapje boodschappen doen bij de Jumbo. Toen ik de boodschappen op de band had gezet wilde mijn zoontje dat ik zijn aapje ook liet scannen. Ik legde het aapje op de band en gelukkig deed de kassière leuk mee. Ze pakte het aapje, deed alsof ze het ging scannen en gaf het terug aan mijn zoontje. Mijn zoontje zat verwonderd te kijken en toen hij zijn aapje aannam zei hij: ”Dank u wel mevrouw!”. Vervolgens gaan we de winkel uit en roept hij: “Daaaaag mevrouw!”. Vandaag komt hij naar mij toe en zegt: Mamaaaaa? Mag ik een koekje? Ik zei tegen hem dat hij al een koekje had gehad en hij nu niet kreeg.
Toen zei hij: “Asseblieffffff?”. Hoe lief is dat.. Dan smelt je toch gewoon?
En nee, hij heeft ook wel eens ergens geen zin in.. Dan gaat hij bijvoorbeeld gewoon op de grond liggen midden in de Action en wil hij niet mee.. Maar ach.. Het hoort er allemaal bij.. Ik geniet van mijn peuterpubertje wat hou ik toch van mijn ventje..
