Wat geniet ik van het moederschap. Meestal. De knuffels, de kusjes, het stoeien… Ik krijg er geen genoeg van! Afgelopen weekend zaten we in een huisje op een bungalowpark en wat was het heerlijk om te zien hoe de kinderen zich vermaakten in het zwembad, het indoor speeltuintje en de minidisco. De kinderen zijn de laatste tijd veel vrijer geworden naar andere mensen. Waar ze in de vroege zomer nog twee weken lang angstvallig uit de buurt van Bollo bleven, kreeg Koos Konijn meteen een high five en een knuffel.
Mijn zoontje zwaait tegenwoordig naar iedereen en geeft ook iedereen een handje bij het weggaan. Ja, ook de mama van de andere kindjes in de speeltuin ;-). Hij zat zelfs op dag 1 al bij een andere papa op schoot! 😮 Nou hoeven ze wat mij betreft niet al te vrij te worden, maar het is wel een verademing na de jaren van eenkennigheid van zowel de oudste als de jongste. Wat heb ik me soms geclaimd gevoeld. Met het daarbij komende schuldgevoel (want je kind heeft je toch gewoon nodig?!) was het soms een hele mentale worsteling. Ik heb het laatste half jaar ontdekt dat ik de lat voor mezelf als moeder wel erg hoog had gelegd. Ik wilde fulltime moeder zijn. En ik wilde (of moest) daarvan genieten. Maar dat genieten ging niet altijd. Want soms ging het moederschap ten koste van mezelf. Althans, het gebrek aan begrenzing daarin. Nu heb ik sowieso van nature wat moeite met grenzen, dus ook als moeder. Op de een of andere manier had ik mezelf opgelegd dat ik er op elk moment voor ze moest zijn. Continue. Dag in dag uit. Niet dat ik ze altijd hun zin gaf, zeker niet, maar ik had mezelf wel ten doel gesteld altijd beschikbaar te zijn.
Sinds een paar maanden werk ik als begeleider in de gehandicaptenzorg. Het is fijn om weer iets voor mezelf te hebben. Nog fijner is de gastouder die we via via gevonden hebben. Ik werk vooral ’s avonds en in het weekend, maar de kinderen gaan op ochtenden door de week naar haar toe. Dat geeft mij mijn felbegeerde tijd voor mezelf. Ik ben nu eenmaal iemand die dat nodig heeft. Even weer opladen door alleen te zijn. Gewoon wat aan te kunnen rommelen in huis, een lekkere wandeling te maken, te sporten of heerlijk een boek lezen.
Gelukkig vinden de kinderen het fantastisch bij de gastouder. Ze beginnen spontaan te juichen als we ze vertellen dat ze er de volgende ochtend heen gaan (ik houd mezelf maar voor dat dit niks te maken heeft met hoe ik het als moeder doe :D). Ze heeft dan ook bergen speelgoed, is super creatief (gelukkig, die last is van mijn schouders), er komen meerdere kinderen en ze is hartstikke lief. Mijn man en ik hebben echt het idee dat het de kinderen goed doet. Dat de kinderen vrijer zijn naar anderen kan hier goed mee te maken hebben.
De eerste jaren hebben mijn man en ik de verzorging en opvoeding samen gedaan, dat was een bewuste keuze. We waren destijds in de gezegende positie dat wij deze keuze kónden maken. Het was een bewuste keuze omdat we graag zelf een solide basis wilden leggen. Maar voor nu is het meer dan goed zo. Voor de kinderen en voor mij. En nu maar hopen dat mijn contract verlengd gaat worden…
