Sinds enige tijd zie ik veel reclames voorbij komen van de campagne NIX18 waarbij ouders worden aangesproken om afspraken met hun kinderen te maken over het roken en drinken onder 18 jaar. Zelf ben ik hier een groot voorstander van. Uit wetenschappelijk onderzoek is aangetoond dat het gebruik van alcohol bij kinderen de ontwikkeling van de hersenen echt nadelig beïnvloed. Roken is bij ons thuis gelukkig helemaal geen issue. Alle drie de kinderen vinden het ongelofelijk vies, dus dat is makkelijk.
Over drinken hebben wij geen concrete afspraken gemaakt. Maar het de kinderen heel duidelijk dat van ze verwacht wordt niet te drinken onder de 18 jaar.
Ik heb echt niet de illusie dat mijn kinderen heilig zijn
Zij zullen zich hier heus niet strikt aan houden. Maar de boodschap is heel duidelijk en zal in hun achterhoofd blijven zitten op het moment dat zij toch stiekem alcohol drinken. Om precies te zijn, mijn dochter wordt in juni 18 en drinkt bij het uitgaan wel een paar wijntjes. Ik weet dat het echt geen nut heeft om dat te verbieden, dus dat wordt gedoogd. Ik realiseer mij al te zeer dat ik, in deze tijd, mijn handjes dicht mag knijpen dat zij op deze leeftijd geen sterke drank drinkt en nog nooit aangeschoten thuis is gekomen.
Mijn zoon van 16 heeft ook wel eens stiekem iets gedronken en kwam tot de conclusie dat hij het echt niet lekker vindt. Ook is hij erg sportief en zijn gezondheid neemt hij serieus. Hij ergert zich aan teamgenoten die roken en drinken en niet fris op het veld staan. Dus als er geen rare dingen gebeuren, dan heb ik er wel vertrouwen in dat hij de 18 gaat halen zonder zich te buiten te gaan aan drank. Mijn jongste zoon is een verhaal apart. Een gezellige flierefluiter die wel van een avontuur houdt. We zullen zien hoe zich dat gaat ontwikkelen.
Zorgen
Al met al, tot nu toe weinig zorgen over drankgebruik. En toch is het een onderwerp dat mij bezighoudt. Wat mij zorgen baart is dat ouders niet op één lijn zitten. Ik hoor zo vaak om mij heen:
- Maar wij dronken vroeger ook en wij zijn er niet minder van geworden;
- Ik laat mijn kind liever op tijd thuis kennismaken met drank, dan dat hij/zij buiten de deur gaat experimenteren;
- Ze doen het toch wel, dus kan ik het beter toelaten dan dat ze het stiekem gaan doen;
- Als je het verbiedt dan gaan ze op hun 18de helemaal los en is de schade nog veel groter.
Ik heb al zoveel discussies hierover gevoerd met vrienden en kennissen. Dat alle bovenstaande argumenten door wetenschappelijk onderzoek volledig onderuit gehaald worden, maakt geen enkele indruk. Ja, kinderen drinken wel eens stiekem, maar kinderen die thuis een verbod hebben gekregen drinken dan minder dan de kinderen die van huis uit een minder duidelijke boodschap hebben gekregen. En ja, op gegeven moment gaan bijna alle kinderen een keer los. Maar kinderen die van huis uit de boodschap hebben meegekregen dat alcohol echt heel slecht is voor je hersenen, gaan net een beetje minder los dan de anderen. Dat blijkt uit onderzoek en toch wordt het weggewuifd. Waarom, denk ik dan?
Wij hebben toch de verantwoording voor onze kinderen? Als iets aantoonbaar slecht is voor je kind, waarom doe je er dan weinig tot niks mee?
Ik ben bang dat we het gewoon te lastig vinden en daarbij speelt groepsdruk een grote rol. We hebben het vaak over groepsdruk bij kinderen. Maar als ouder hebben we hier ook last van. Als al die andere ouders het wel toelaten, dan maak jij het je kind lastig dat hij of zij de uitzondering is in de vriendengroep. En daar maken onze kinderen weer feilloos gebruik van. Hoor je ze het al zeggen? “Ja, maar al die anderen mogen het wel en ik natuurlijk als enige weer niet”. In de vriendengroep van mijn zoons hebben wij dit ondervangen met een moeder-groepsapp. Als we het gevoel hebben dat we tegen elkaar worden uitgespeeld, hebben we even contact. En iedere keer merken we dat we allemaal op één lijn zitten, maar bijna gezwicht zijn omdat de kinderen zeggen dat alle andere ouders het wel goed vinden.
We doen dit heel openlijk, niet stiekem achter de rug om van onze kinderen. En niet vaak, maar die enkele keer dat je het gevoel hebt dat je op het punt iets toe te laten, dat je eigenlijk niet wilt. En ik merk dat de kinderen het eerst even lastig, maar daarna prima vinden. Als alle ouders op één lijn zitten, dan valt er bij de kinderen ook een druk weg om mee te doen aan iets waarbij een deel misschien ook wel geen goed gevoel heeft. En het loopt nooit uit op een verbod. Maar in overleg wordt het plan zodanig aangepast dat iedereen zich erin kan vinden. Kinderen blij en ouders blij!
