De laatste loodjes voor de vakantie mijn dochter haar agenda stroomt vol met presentaties, so’s, repetitie’s. Het lijkt volgens haar wel alsof het nu allemaal nog moet gebeuren bij de leerkrachten. Ze staat er wonder boven wonder fantastisch voor, maar mijn meisje zou mijn meisje niet zijn als ze geen huiswerk stress zou hebben.
Stress die zij zichzelf oplegt. Perfectie is het doel. Dat is haar aandachtspunt….De scores het liefst boven de 8.5 en hoger dan haar irritante klasgenoten. Ik moet zeggen dat ik vind dat ze veel creatiever huiswerk krijgen dan ik destijds. Bakken voor een Engelse presentatie een high tea. Trakteren als je een weddenschap verliest met de leerkracht, knippen plakken met je IPad, presentaties geven, in groepjes werken. Dat was voor mij veel beter geweest, dan had ik er waarschijnlijk meer lol aan beleefd en wat meer zelfvertrouwen gekregen.Ik heb daar nog jaren last van gehad.
Gelukkig heb ik bij Brennels/Netl gewerkt daar ben ik behoorlijk opgebloeid dankzij de eigenaren en collega’s destijds. 🌻 Het team waarin in werkte zijn nu nog steeds vrienden van mij. Toen ik in het diepe sprong en voor mijzelf was begonnen is dat onzekere gevoel zo goed als verdwenen. Die twijfels over prestatie, capaciteiten. Lastig is het wel om je kids te zien worstelen met de dingen waar jezelf ook last van had als kind. Het is alsof je alles herbeleefd😬.
Maar ja elke situatie is weer anders en elk kind ook. Vertrouwen in alle vormen is nu weer een lastige. Werk, moeder, uiterlijk, capaciteiten, lijf…..Langzaam krabbelt mijn lijf er boven op.
Mijn haar groeit weer en ik krijg mijn krullen weer terug. Ik zie er weer gezond uit er is niks aan mij te zien. Met dat komen er ook weer vragen zoals werk je al, hoe gaat het met dat bedrijfje van je, doe je alweer wat dingetjes😳 Die verklein woorden. Bizarre nederlandsche taal. Het houdt ons in zekere zin ook klein en aan het twijfelen. In het Duits bestaan er volgens mij geen tjes…zo blijven we ook een klein kikkerlandJE denk ik🐸.
Terwijl ik dus lichamelijk fitter word, komen de twijfels of alles wel is aangeslagen. Iets waar ik vanaf het begin nooit aan getwijfeld heb.
Al je zekerheden gevoelens die je had en normaal waren zijn dat nu niet. B
Het hele kanker gebeuren heeft mij gewekt. Bruut uit mijn winterslaap gehaald. Door elkaar geschud en nu moet ik alle zooi weer ordenen. Mijn kompas is stuk. Het lijkt wel pubertijd 😂
Het is een hele klus.
Kletsen
Laatst tijdens een warme avond konden de oudste 2 niet slapen. Het was half 11 en ik lag een Netflix serie te kijken op bed. Mijn man was niet thuis, aan het repeteren met de band.
Alle twee wakker en na een aantal avonden boos worden, mijn man is volgens het principe naar bed is ook slapen en er niet meer uitkomen, want ik wil ook even rustig zitten.
Dacht ik wat geeft het het is bloed heet op die kamertjes, kom maar op bed zitten. We begonnen te kletsen. Het was heel gezellig.
Ik vroeg was ze moeilijk vonden aan het afgelopen jaar en wat ze leuk hadden gevonden. Mijn middelste van 9 zei: ‘ik vond het niet leuk dat ik jou pijn kon voelen’ en de oudste 12 zei: ‘ik vond de tijd dat je chemo kreeg niet leuk’. Ik herkende mijn eigen moeder niet meer.
Ik had de wereld kruipend over willen gaan als dat betekende dat ik ze dit allemaal had kunnen besparen. Toen zeiden ze daarna tegelijk. We vonden het fijn dat jullie zoveel thuis waren en zijn.
Nu werkte ik onder schooltijd met mijn eigen bedrijf en daarnaast nog 13 uur in een winkel, maar dan was mijn man thuis.
Mijn man werkt in Emmeloord en is bijna altijd op tijd thuis en op vrijdag vrij. Dus er was altijd al iemand thuis als ze uit school kwamen. (Daar hebben bewust voor gekozen, na jaren beide forenzen te zijn geweest. #gezin.)
Geld
En toch zagen ze verschil. Papa is er meer dat vinden we fijn. Gek eigenlijk hoe zoiets compleet klote toch iets waanzinnig moois teweeg kan brengen. Wat er ook gebeurt, heeft het allemaal gewerkt en aangeslagen? Mijn gezin is hechter en dat nemen ze ons nooit meer af. Werken is mooi om geld in de la te brengen. Maar wanneer heb je genoeg geld? Wanneer ben je tevreden en hoeveel tijd wil je weg zijn bij je gezin? Iets wat tijdelijk is en nooit meer terug komt. Als ze groot zijn is het voorbij. De tijd van opgroeien knuffelen etc.
Met vrienden en kinderen zijn we een weekend gaan kamperen. 1 avond werd gevuld, nadat de kids allemaal op 1 oor lagen. Met stellingen uit de “Kletspot”. Dat is spel om andere gesprekken op tafel te krijgen. Dit was er 1 van Stellig €50.000,- aan jezelf uitgeven of €100.000,- aan een goed doel.
Wat kies jij? Ik kies de laatste. Meer geld dan je nodig hebt…. zorgt voor keuze stress, avonden zoeken op marktplaats, vakantie’s bekijken, dromen over wat je er allemaal mee zou kunnen doen. Het zorgt voor onrust. Troebel op je radar. Al die tijd dat je aan het zoeken bent, kun je ook aan je kids, man, vrienden, familie besteden.
Voor het 2 e jaar op rij gaan wij niet met het gezin op zomervakantie, het geeft rust. Gek eigenlijk iets waar ik altijd waanzinnig van genoot.
Vroeger dacht in wel eens…. oh wat zou het heerlijk zijn zomaar €10.000,- stuk gooien.
Geen stress over ik moet deze maand nog tanken of de rekeningen betalen of de boodschappen,
Geen zorgen… maar met geld komen er een hoop zorgen op je af. Een mens wil alleen maar meer. En er zijn zoveel mensen die het heel hard nodig hebben of kinderen die geen ouders hebben en geen goede basis hebben.
Met mijn bedrijf kan ik nu niks doen, mijn bepaalde tijd contract in de winkel werd niet meer verlengd. Dus we leven van 1 salaris. Vroeger ging alles op en nu houden we geld over…..hoe kan dat?
Bedenk jezelf….. wat heb je echt nodig?
Sas
