Vanmorgen zag ik op de Facebookpagina van Mama’s op hakken een overzichtje van klusjes die een kind kan doen. Per leeftijdscategorie staan de klusjes opgesomd. Ik moest er een beetje om lachen. Niet zozeer om het lijstje maar om mijzelf. Als ik het lees dan ben ik het ermee eens dat kinderen die klusjes kunnen doen. En dat het ook goed zou zijn als zij al jong leren om klusjes te doen. Maar waarom doen mijn kinderen dan bijna geen enkel klusje op deze lijst? Dat ligt niet aan hen maar aan mij.
Ik ben nogal een ‘controlfreak’ en denk vaak dat ik het zelf sneller en beter kan. Dat is natuurlijk ook zo, maar door het altijd zelf te doen leren ze het nooit en blijft de situatie waarin ik het sneller en beter kan in stand. Af en toe overvalt mij het gevoel dat ik het helemaal verkeerd doe en bedenk dat de kinderen allerlei klusjes kunnen gaan doen. Maar dan is het vaak zo dat mijn man dit weer tempert. Hij heeft geen zin in de weerstand van de kinderen en zo blijft alles bij het oude.
Als compromis hebben we afgesproken dat ze voortaan de hond uitlaten.
Ik heb het lijstje zojuist gedeeld op onze gezins-app. Dit leidde tot grote hilariteit bij de kinderen. De jongste appte dat hij plotseling nog maar 1 jaar oud is en volgens het lijstje niks hoeft te doen. De middelste vroeg of ik grappig probeerde te zijn. En de oudste appte, na mijn bericht dat ik de spullen om ramen te wassen klaar zou zetten, dat ze toevallig vanmiddag niet thuis zou komen. Als compromis hebben we afgesproken dat ze voortaan de hond uitlaten. We hebben geen hond…
Ik vertrouw op mijn eigen gevoel en tot nu toe gaat dat best goed
Ach, ik maak me er eigenlijk niet druk om. We hebben de luxe van een schoonmaakster die de grote schoonmaakklussen doet dus wat er rest zijn de kleinere klusjes. Ik vind het prima om dat zelf te doen. Ik werk parttime en heb er de tijd wel voor. Ik weet dat het beter zou zijn om de kinderen meer klusjes te laten doen. Maar ze achter de broek aanzitten dat ze de troep achter hun kont opruimen, niet uren onder de douche staan, de wc rol vervangen en hun kamer opruimen als de schoonmaakster komt vind ik wel genoeg. En des te leuker vind ik het als één van de kinderen mij af en toe spontaan komt helpen met het klaarmaken van het eten, bomen omzagen in de tuin en bedenken wat we die dag zullen gaan eten. Ik denk dat het goed is om niet alles te doen zoals het volgens de boekjes of opvoedmethodes moet. Ik vertrouw op mijn eigen gevoel en tot nu toe gaat dat best goed. Ik heb drie blije en lieve pubers die uiteraard af en toe hun streken hebben maar nog geen hele stomme puberacties hebben uitgehaald. En nu maar hopen dat ik dit niet heb opgeroepen door dat op te schrijven ;-).
