Toen mijn dochter net 2 jaar was, bracht ik haar voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Wij hebben weinig kleine kinderen om ons heen, dus dat leek me leuk voor haar. Ze vond het er meteen ge-wel-dig! Het puzzelen, het buitenspelen, het knutselen… ze vindt het allemaal leuk. Het in de kring gaan wordt thuis regelmatig nagespeeld. Voorheen vooral met papa, mama en broertje. Tegenwoordig deel ik de thee vooral met onzichtbare vriendjes, heel gezellig.
Vanaf dag 1 bij de peuters zag ik haar ontwikkeling met sprongen vooruit gaan.
Puzzelen vond ze bijvoorbeeld ineens reuze interessant terwijl ze daar voorheen nooit naar om keek.
Mijn zoontje wordt over een paar maanden 2. Ook hem gaan we dan vrij snel naar ‘de peuters’ brengen. Vanaf september werd het namelijk steeds moeilijker om hem mee naar huis te krijgen bij het brengen en halen van zijn zus. Hij is er duidelijk ook aan toe.
Zijn zus is toe aan een stapje verder. Toen we vorig jaar ons gingen oriënteren op een basisschool, stapte ze vrolijk rond tussen de leerlingen. Ze zocht zelfs al een leeg plekje uit en schoof aan tafel met een blik: ‘Kom maar op, laat het echte werk maar beginnen.’ Sindsdien komt elke week de vraag wanneer ze naar ‘de kleuters’ mag wel een keer voorbij. Ze lijkt er echt aan toe te zijn.
Soms heb ik het idee dat ze zich verveelt, dat ze niet genoeg uitgedaagd wordt. Dat uit zich dan vooral in explosies, het explosiegevaar is dan ook nog altijd niet geweken (zie een vorige blog van mij).
Toen mijn man en ik dat onlangs een keer terloops noemden bij de peuterspeelzaal, gaf een leidster aan dat ze via de intern begeleider VVE (Voorschoolse- en Vroegschoolse Educatie) voor onze dochter kon aanvragen. Een week later was deze al binnen, wat betekent dat ze nu 4 dagdelen naar de peuterspeelzaal mag, ipv 2. De extra 2 worden gesubsidieerd. Ik was voorheen in de veronderstelling dat dit vooral bedoeld was voor kinderen met een taalachterstand, maar dat is dus niet het geval. Het kan ook ingezet worden om ouders te ontlasten als het allemaal niet zo soepel loopt, zoals in ons geval. Ik ben erg benieuwd of het ons als ouders inderdaad meer rust geeft. Waar ik nog meer op hoop: dat het mijn dochter de extra uitdaging geeft die ze nodig heeft. Want het is nog lang wachten tot na de zomervakantie…
