Op een gewone maandagmorgen treffen we bijna alle acht kinderen van de familie Jelies uit Tollebeek rondom de tafel, waar ieder kind een eigen plekje heeft. We mogen erbij gaan zitten (op afstand) en hebben direct spontaan contact met de kinderen. Sommigen zijn al bezig met hun huiswerk, met een koptelefoon op. De jongsten krijgen van moeder een werkblad van school of zijn bezig in hun huiswerkschrift. De sfeer is heel ontspannen en het is rustig in huis. Eén van de dochters helpt haar moeder bij het verzorgen van haar lange haar, de zoon zet melk en koeken op tafel. Een kind legt haar voetjes op de tafel. ‘Zakken’, zegt moeder rustig en duidelijk, dat is genoeg. Een ander vraagt om brood. ‘Dat hebben we allemaal al gehad, om 12.00 uur krijg je weer brood’, reageert moeder. Met alle activiteit en levendigheid van de kinderen, lijkt er toch aandacht genoeg voor ieder kind apart. Moeder beantwoord vragen en geeft complimenten.
EEN HUIS VOL. En alles is rustig. Hoe doe je dat?
De kinderen zijn super lief, dat is gewoon zo. Het was wel anders in de eerste lockdown van afgelopen jaar. Ik was in het begin snel in paniek, wilde alles perfect doen. Het huis schoonhouden, al het schoolwerk op tijd doen, enz.. Door te kijken hoe de kinderen op mij reageren ben ik veranderd. Dat is een leerschool geweest. Als je zelf als moeder rustig bent, worden je kinderen dat ook.
Nu is er minder stress, we hebben de hele dag. Tussendoor spelen mag, maar met minder vaste tijden zoals dat op school gaat. Vandaag is het een regenachtige dag, dus we beginnen wat later. Er is wel structuur en de middag is vrij. Alleen op maandag helpen de kinderen ’s middags in huis met een eigen taak.
Wat doe je als iemand even geen zin in school heeft?
Dan geef ik een kleine beloning als het af is, of maak het positief. Ieder kind gaat het uiteindelijk toch doen, al duurt het soms wat langer bij de één dan de ander om op gang te komen.
Kun je de aandacht goed verdelen tussen de schoolgaande kinderen en de kleintjes?
De kleine kinderen hebben wel wat weinig onverdeelde aandacht. Dat missen ze. Een dochter die de school extra nodig heeft, mag nu wel naar de noodopvang. Dat is fijn.
Kom je nu nog wel aan je huishouden toe?
Het is heel druk nu met al het helpen met het huiswerk van de kinderen. Hoewel de jongsten nog niet zo veel hebben. Daarom ben ik ’s avonds om 21:30 uur nog wel aan het was vouwen. En ook wel heel moe dan. Wat veel energie kost is ook het verwerken van alle mail van school, de links op je telefoon bijhouden en alle filmpjes te bekijken met je kinderen. Soms is de leerstof voor mij ook heel moeilijk, dan bel ik met de school als we er niet uitkomen.
Wat doe je om tijd voor jezelf te hebben?
Elke avond ga ik alleen een eind lopen. En soms ga ik samen met mijn man naar de winkel, of als de kinderen op bed liggen samen een eindje rijden met de auto. Dan past de oudste op.
Zin er ook voordelen voor jou aan de lockdown? En hoe blijf je positief?
Ja. Je leert je kinderen op een andere manier kennen, beter. Je ziet of ze het wel kunnen, of juist niet en hoe het gaat met de concentratie. Hoe ze anders in de les zijn. Ik blijf positief omdat het wel moet. Soms zit ik er wel even doorheen. Dan bel ik met mijn man of laat een kind met papa praten. Soms ben ik wel de hele dag politieagent. Dan gaan we samen om de tafel met de kinderen en praten erover. We zijn open over alles. We doen het samen en ik verwacht van de kinderen dat ze elkaar helpen. Een gouden tip: Blijf rustig. Tel tot 10. Loop even weg.
Hebben jullie ook afspraken over beeldscherm gebruik?
Geen vaste regels of tijden. De oudsten hebben hun eigen beeldscherm. Die gaat ’s middags uit. Wel gaan we er met het gezin elke middag op uit, als dat kan. De honden gaan mee. Hier achter is een stukje bos, wat altijd weer leuk is. Soms lopen we een hele route, zoals een rondje Urk (die begint bij Klif 18, een aanrader!). En elke dorp kent een rondje ‘bos’. En wees er zelf bij als moeder!
Heb je nog een leuke opvoedtip?
Geef elk kind aandacht apart. Hier breng ik 2 of 3 keer per week een moment door met een kind alleen, als mijn man thuis is. En aan tafel hebben we een vragenrondje: ‘Hoe was je dag?’. En kijk per dag hoe het loopt. Ik bedenk wel vaak wat ik de volgende dag wil doen, maar het loopt vaak anders.
Lisa Heijboer en Janneke Kroes
