Mijn zoontje van 5 heeft vorige week mogen proefzwemmen. Alle 3 mijn kids heb ik met 4 jaar al bij de zwemjuf gebracht. Ik woon aan het water en ik wil dat ze watervrij zijn. Ik hou van zwemmen en alles wat daar bij hoort. 1 van de weinige, merk ik, want er werd regelmatig een klaagzang ter ore gebracht als ik weer eens heerlijk in de warmte naar mijn spruiten zat te kijken en genieten.
Mijn moeder heeft ook jaren les gegeven en ik weet uit haar ervaring hoe irritant sommige ouders kunnen zijn.
Het ligt sowieso aan de leerkracht als ze niet snel hun diploma hebben. Of ze zijn boos op de kids, omdat ze niet opschieten en hun diploma niet in een half jaar binnen hebben.
Geduld is een schone zaak en als je besluit je kind met 4 jaar al op zwemles te doen, bestaat een kans dat je zo’n 2 jaar met een diploma bezig bent.
Zeker met jongetjes. Het zwaartepunt ligt bij deze bengels gewoon anders, dat komt door de bouw. Ze zakken wat meer naar beneden bij hun heupen. Ze gaan in het begin vaak staand door het water. Je ziet dan ook vaak dat meiden het sneller dan jongens gemiddeld genomen ons de knie hebben.
Het is geen wedstrijd welk kind er eerder kan zwemmen hoor!
Mijn kinderen zijn alle 3 waterratten…dit komt ook omdat ik met ze speel denk ik. Als we in het zwembad zijn hoeven ze van mij echt niet “te zwemmen” Dat doen ze maar tijdens de zwemles. Als wij gaan zwemmen, donderjagen, duiken, plonsen en doen we mega coole acties. Alles samen, ik blijf niet op de kant zitten lezen.
Ouders willen vaak te snel, zijn gefrustreerd als Pietje al wel door mag naar de volgende groep en die van hen niet. Het is geen wedstrijd welk kind er eerder kan zwemmen hoor!
Ik zie de vraagtekens al boven het hoofd hangen als er weer briefjes worden uitgedeeld. En hun kind zit er niet bij……
Regelmatig merk ik dat ouder kids vlak voor de zwemles nog even instructies geven of een chantage middel inzetten. Met als gevolg minder plezier in de zwemles of nog erger een pruillipje de hele les door. Ieder kind is weer anders. Vaak denk ik…. geniet eens van de zwemles nu het nog kan. Toen ik zwanger was van de derde kreeg ik vaak zwemles om mijn oren. Pff waar je aan begint, nog eens 4 jaar langer bij het schoolplein, nog een keer zwemles.
En ik dacht alleen maar joehoe!!!!
Niets is mooier dan het plezier zien en de vooruitgang die je kind boekt.
Bovendien is de graadmeter…… ze zeiden 1,5 jaar dus met een jaar ben ik er wel vanaf is vaak de gedachten. Dan kom je van een koude kermis thuis. Stel jezelf de volgende vragen.
Hoe was jij vroeger als kind?
Ben jijzelf of de vader van je kind niet zo’n zwemmer?
Dus dan doen je het niet zo vaak/graag….. dat merken je kids dat of het zit gewoon in de genen.
Na het proefzwemmen is mijn zoontje onzeker geworden, hij begreep niet precies wat hij moest doen en raakte daar van in de stress. De hele tijd vraagt hij aan ons of we even met de juf willen bellen, omdat hij geen zin heeft in afzwemmen.
Tja waar anderen zwemstress ervaren hebben wij weer andere problemen. #Zelfvertrouwen
Sas
